Update 2 september 2016:

Helaas zitten we niet in de finale. Er waren liefst 55 aanmeldingen en slechts 6 finaleplekken. Jammerdebammer! Vanmiddag gaan we opnieuw brainstormen, want hoe nu verder? Wordt vervolgd!

Vorig jaar september schreef ik over mijn missie ‘NO girl’. Het voornemen was om drie maanden lang zo veel mogelijk ‘nee’ te zeggen. De reden: ik zeg te vaak ‘ja’, waardoor ik te veel hooi op mijn vork neem en gestrest raak. Ik had al veel eerder een update willen geven, maar guess what: ik kwam er niet aan toe. De reden: ik kan nog steeds niet goed ‘nee’ zeggen. Vooral tegen leuke dingen. Nay is the new yay? Ughhh…

Rupsje Nooitgenoeg

Hoewel ik een aantal activiteiten, zoals mijn vrijwillige werkzaamheden bij de Kledingbank en het bloggen, op een iets lager pitje heb gezet, is het er niet bepaald rustiger op geworden. Er kwamen namelijk andere dingen op mijn pad. Zo geef ik sinds kort social media trainingen ‘for mummies’ aan het MKB, als freelancer. Naast mijn werk als theatermarketeer dus. Waarom? Omdat ik het leuk vind! En ik verdien er een extra zakcentje mee. Daarnaast werk ik deze zomer op detacheringsbasis bij Theaterfestival Boulevard. Voor het Josephkwartier welteverstaan, een nieuwe festivallocatie. Hartstikke te gek en spannend, maar mijn missie staat daardoor wel op de tocht. De honger naar avontuur en uitdaging is gewoonweg niet te stillen. Ergo: Rupsje Nooitgenoeg begint obese-achtige vormen aan te nemen…

Haptotherapie

Het lijkt nu alsof ik mezelf niet serieus neem, wat deels waar is, maar ik heb ook iets verstandigs gedaan in het kader van mijn missie: haptotherapie. Van alle vormen van therapie die ik in mijn leven heb gevolgd is dit veruit de beste. Als je gevoelig bent voor overprikkeling, overbelasting, stress of slapeloosheid kan ik je haptotherapie van harte aanbevelen. Door middel van simpele oefeningen leer je weer te ‘aarden’. Stresskippen als ik zitten veelal in hun hoofd. Als ik overprikkeld raak stijgt alle energie naar mijn kop. De keuzes die ik op zo’n moment maak zijn meestal niet de juiste, omdat ik ze niet vanuit mijn buik, ofwel gevoel maak. Zonder al te zweverig te worden, wat haptotherapie niet is, heb ik geleerd om op gestreste momenten geen relevante beslissingen meer te nemen. Omdat ík vind dat het moet of omdat een ander me ertoe ‘dwingt’. Op het werk, in vriendschappen of in mijn relatie. Liever zeg ik dat ik er even over nadenk. Als ik eenmaal rustig word, al dan niet met bepaalde oefeningen, merk ik dat de antwoorden vanzelf komen. Wat de beslissing overigens niet altijd makkelijker maakt, maar wel beter overwogen. Daarnaast valt het me op dat ik iets beter om kan gaan met stressvolle situaties. Bijvoorbeeld als het theater waar je werkt vanwege de vondst van asbest tijdelijk wordt gesloten…

Pitch

In mijn eerste ‘NO girl’ blogpost schreef ik ook dat ik niet toe kom aan het verwezenlijken van mijn droom. Een droom over sociaal-ondernemerschap. De redenen zijn legio, en hoewel ik er nog niet over kan uitwijden, gloort er licht aan de horizon. We gaan namelijk meedoen aan een pitch voor social enterpreneurs. En met ‘we’ bedoel ik een vriendin die mijn droom deelt. Samen hebben we al talloze brainstorms gedaan, plannen gemaakt, mensen gesproken en de ‘voors’ en ’tegens’ overwogen. Na een jaar van bezinning geloven we nog steeds in ons concept. Het ontbreekt ons echter aan voldoende startkapitaal. En prompt was daar de pitch: holy shit! De winnaar krijgt naast professionele ondersteuning liefst 100.000 euro. HONDERDDUIZEND EURO! Hiermee zouden we ‘m zomaar kunnen verwezenlijken, onze droom. Dus: werk aan de winkel!

Het moment dat we van de pitch hoorden zijn we gelijk aan de slag gegaan met het finetunen van ons business plan, want de deadline nadert met rasse schreden. Maar met de vrijwillige hulp van vriendje R. wordt het gegarandeerd een offer they can’t refuse!

Begrijp me niet verkeerd, ik vind mijn werk bij het theater geweldig. Zelfs nu in onzekere tijden. Zoals ik ook mijn freelance klussen te gek vind. Maar dit is iets wat ik MOET doen, omdat mijn hart het zegt. Dit betekent wel dat mijn ‘NO girl’ missie even moet wijken. Hier zeg ik namelijk geen ‘nee’ tegen.

Om Michelle Obama te quoten (of was het Melania Trump? Duhhh!):

“The only limit to the height of your achievements is the reach of your dreams and your willingness to work hard for them.”

Wordt vervolgd…